Beleving van Fabia Hooykaas
Een cultuur waarbij het normaal is dat ze elkaar aanspreken op inhoud en relatie. Ze zich daar veilig bij voelen en ruimte krijgen om te groeien. Dat zijn belangrijke vragen waar we ons graag mee bezig houden. Door zo intensief met dit onderwerp bezig te zijn, komen er ook weer allerlei ervaringen en verhalen boven. Zo ook een voorbeeld, zie onderstaande casus, wat ik heb meegemaakt en wat misschien een aantal van jullie vast wel herkent. Het gaat over gedrag en wat voor een effect dat kan hebben. Het gaat over niet aanspreken op gedrag en de enorme hoeveelheid energie die dit kost. Of: die verloren gaat. Casus
Peter en Rinus vormen samen de directie van het bedrijf. Ze zijn actief, creatief, goed in hun vak, zitten boordevol goeie plannen en zijn ook wat chaotisch. Ze zijn nu aan aantal jaren bezig en hebben net van twee klanten het verzoek gekregen om innovatief mee te denken en zo hun product te verbeteren. Ze draaien zich al helemaal warm. Ze hebben 25 medewerkers in dienst verdeeld in teams, stuk voor stuk leuke actieve, meedenkende, dienstverlenende collega’s. En er zijn 2 teamleiders, Anita en Barend. Zo gaan Peter en Rinus, de teamleider Anita en het team dat zich met de producten bezighoudt aan de slag. Enthousiast vertellen Peter en Rinus het team wat voor geweldige innovaties zij hebben bedacht. Het team is het er helemaal mee eens. Dit is de goede weg en daar gaan zij voor. Vol enthousiasme wordt onder leiding van Anita in het team besproken wie wat gaat doen en hoe het plan eruit gaat zien. Ze legt het voor aan Peter en Rinus, die vinden het geweldig en geven groen licht. Het buzzt helemaal op de afdeling, iedereen is enthousiast. Enige tijd later hebben Peter en Rinus voortschrijdend inzicht. Het moet toch anders. Anita brengt de boodschap over en het is geen probleem, het team stelt de plannen bij. Het voortschrijdend inzicht blijft komen, de plannen blijven gewijzigd worden. Tot er een moment komt dat de medewerkers de plannen niet gelijk aanpassen. Ze wachten het even af want de ervaring heeft ze inmiddels geleerd dat er toch weer voortschrijdend inzicht komt. En dat klopt, het wachten wordt beloond want daarmee hebben ze toch mooi voorkomen steeds allerlei werk voor niets te doen. Inmiddels is Anita helemaal murw en die ziet het niet meer zitten en meldt zich ziek. Van de leuke actieve, meedenkende en dienstverlenende collega’s is niet veel meer over. Een paar hebben al ontslag genomen en de rest zit er wat onverschillig bij. Peter en Rinus zijn gefrustreerd. Hun ideeën komen maar niet van de grond. De medewerkers luisteren niet en doen niet wat zij zeggen. Ze hebben inmiddels al geëist van een aantal medewerkers dat ze een verandering moeten doorvoeren. Het is waar gebeurd en niet uniek. Uit deze casus kun je heel veel zaken destilleren als het gaat om communicatie en gedrag. Maar als we onze focus leggen op aanspreekcultuur dan zien we in deze casus dat er geen feedback op gedrag is gegeven. Alle boodschappen die zijn gegeven waren hoofdzakelijk non-verbaal. Geen van de medewerkers en ook de teamleider niet heeft de directie aangesproken op het effect van hun gedrag. Misschien omdat het niet de gewoonte is want we willen wel in harmonie met elkaar kunnen werken of was er een gevoel van onveiligheid en word je afgerekend op je fouten. Misschien waren Peter en Rinus het helemaal niet gewend om te worden tegengesproken en straalden ze dat uit. Een aanspreekcultuur in een bedrijf omvat alles en iedereen. Wij zien daar een belangrijke rol voor ons weggelegd. Cultuur is helemaal ons ding. Daarnaast genieten wij ervan om aan verschillende knoppen te draaien om de gewenste organisatiebrede aanspreekcultuur te krijgen. Wordt vervolgd.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuteursFabia Hooykaas Archief
Maart 2021
|