De kunst van het stoppen

Beleving van Fabia Hooykaas

Dat klinkt waarschijnlijk raar in de oren, de kunst van het stoppen. Zoiets van dat is toch niet zo ingewikkeld, je houdt er gewoon mee op. Ja, zo klinkt het eenvoudig en overzichtelijk maar het blijkt toch een stuk ingewikkelder te liggen.
 
Ik betrap mij er regelmatig op dat ik mezelf hoor zeggen, nog even dit of nog even dat.

En ja hoor, daar is het woordje “even” weer. Onuitroeibaar want dat even gaat maar door. Ik heb een paar keer een poging gedaan te tellen en moet bekennen dat ik het vaker zei dan gedacht. Ook naar anderen ligt het lekker in de mond. Ken je ze: als jij nou even dat doet dan …… of als we er samen even de schouders onder zetten dan ….. of zullen we dit even samen aanpakken. Je kunt zelf vast ook wel talloze voorbeelden geven.

Even
“Even” klinkt onschuldig maar er zitten aan zo’n klein eenvoudig woordje toch wel veel haken en ogen. Laten we eerst eens kijken naar het effect van het woordje even. Even is beslist geen ongemakkelijk woord. We nemen vaak in de mond en er zit geen negatieve klank aan of negatief gevoel bij. Als iemand iets aan je vraagt en je staat er niet negatief tegenover dan hoor je vaak iemand zeggen: ohhh.. dat doe ik wel even. Maar daar zit wel een punt. Het kan om iets gaan wat inderdaad zo af is en dan is even eventjes. Het gaat fout als het om iets gaat wat je leuk vindt of wat je makkelijk af gaat. Dan krijgt even een hele andere lading. Ik neem mezelf maar als voorbeeld.

Een voorbeeld
In de tuin en moestuin werken vind ik heerlijk. Lekker ontspannen met plantjes en bloemetjes bezig zijn. Als ik in de tuin ga werken weet ik wel altijd precies wat ik wil gaan doen. En om mijn partner te laten weten waar ik ben, roep ik “ik ben even in de tuin”. Een half uurtje past wel in mijn planning want daarna staat de volgende klus gepland. Ik heb een belafspraak met mijn collega. Ik ga lekker aan de slag met het inleggen van de boontjes en zie opeens dat er luis op de kool zit. Even de anti luis halen en de kool besproeien. Even nog wat mest halen want de plantjes in dat hoekje staan er niet zo fris bij. En dan opeens een kreet van mijn partner, wat ben je nou allemaal aan het doen. Ik heb al twee keer de telefoon voor je opgenomen met de mededeling dat je er zo aankomt. Tot mijn schrik zie ik dat er inmiddels al een uur verstreken is. In vliegende vaart naar binnen en snel mijn collega bellen. Natuurlijk moet ik mij verontschuldigen want we hadden het echt anders gepland. Nou, zegt mijn collega, sorry maar ik heb nu een andere afspraak. We maken wel een nieuwe afspraak. Tja en daar sta je dan met je even.
 
Even kan er echt voor zorgen dat je helemaal je gevoel van tijd kwijtraakt. Maar door de tijd heen heb ik er wel van geleerd. Het effect van even is vaak dat je jezelf tekort doet en dat je steeds van alles moet herstellen.

Een eierwekker
Tegenwoordig kun je niet meer zonder een goede planning waarin precies staat wat je die dag gaat doen. Natuurlijk heeft die planning ruimte voor onverwachte adhoc zaken, maar veel ruimte voor even zit er niet in. Wat je gaat doen daar heb je al eerder over nagedacht. Als je eenmaal aan de dag begint is het zaak je aan je eigen afspraken in de planning te houden. Dat betekent stoppen als je geplande tijd op is. Een paar minuten voor afronden dat lukt nog wel maar niet toch nog even een halfuurtje door omdat het zo lekker gaat. Daar gaat het mis. Dan stop je niet op tijd. Of te wel, dan heb je “De kunst van het stoppen” niet onder de knie. Vroeger zei ik in de timemanagementtraining tegen mijn cursisten neem een eierwekker mee naar je werk en stel de tijd in. Als de wekker afloopt is het tijd om te stoppen. Een eierwekker meenemen is tegenwoordig niet meer nodig. We hebben nu allemaal een mobiele telefoon waar die “timer” functie in zit. Wil je jezelf de kunst van het stoppen eigen maken, zet dan de wekker en stop als die gaat.  Heb respect voor je eigen afspraken en zeg niet zomaar ja als iemand vraag of je even iets wilt doen.