Erkenning

Beleving van Fabia Hooykaas

​Erkenning is essentieel in iedere relatie want ieder mens wil gezien worden, geloofd worden en erbij horen. Erkenning is een basisbehoefte die we met z’n allen delen. We willen horen dat we ons werk goed doen. We willen sympathie van anderen ervaren. 

We willen zeker niet vergeten worden want dat betekent dat je bestaan wordt genegeerd en dat je de erkenning verliest. Als mens doen we er alles aan om dat te voorkomen.

Behoefte
Behoefte aan erkenning hebben we ook in ons werk. We willen goed en zinvol werk verrichten. We willen dat onze ideeën gehoord worden. En ondanks dat we zelf weten hoe goed we inhoudelijk ook in ons werk zijn, de drang naar erkenning van dit werk is groter. De psycholoog Abraham Maslow beschouwt erkenning als een basisbehoefte waar we allemaal mee geboren worden. In zijn motivatiepyramide komt de behoefte aan waardering en erkenning na de behoeften als eten en drinken, bestaanszekerheid en sociaal contact. Het geeft wel aan hoe belangrijk erkenning in ons bestaan is. 
​
​Motivatie
Erkenning zorgt voor motivatie. We willen erkend worden voor ons zwoegen. Als je een flinke klus hebt geklaard en je krijgt een mooi compliment van je baas dan motiveert dat om er meer van te laten zien of vol energie een andere klus aan te pakken. Maar misschien nog wel belangrijker we willen gezien worden voor wie we zijn. We willen dat onze kwaliteiten erkend worden. Hoe leuk is het niet om een cadeautje te krijgen dat echt bij je past. We willen graag bij onze naam genoemd worden. Erkenning motiveert ons en maakt gelukkig.
 
Voorbeeld
Kijkend naar het bovenstaande kan het best zo zijn dat mensen zich verzetten tegen bepaalde plannen of zoals dan wordt gezegd, die zit in de weerstand. Ik kan mij best voorstellen dat een gebrek aan erkenning hieraan ten grondslag ligt. Ga maar eens bij jezelf te rade. Ik kan zo uit eigen ervaring een flink aantal voorbeelden geven. Zo werd eens aan mij gevraagd om voor een bepaalde medewerker te bedenken wat voor loopbaanmogelijkheden er beschikbaar waren. Hartstikke mijn best gedaan, de medewerker gepolst, mij goed op de hoogte gesteld bij HRM en een plan van aanpak gemaakt. Voor iedereen klopte het behalve voor de directeur, die had waarschijnlijk zo zijn eigen plannen. Mijn plan van aanpak werd amper een blik waardig gekeurd en zo van tafel geveegd. Ik voelde mij net een ballon die leeg liep en ik bleef achter met een gevoel van bekijk het maar. Het nare gevoel dat iets waar jij zo je best op hebt gedaan of goed over hebt nagedacht zomaar van tafel wordt geveegd, herkent vast iedereen. Het doet wel wat met je.
 
Constructief aan de slag
Wat het met je doet is per persoon anders. De een wordt boos, de ander is verdrietig of teleurgesteld. Wat het ook oproept het is nooit constructief. Wat kunnen we wel doen om mensen gemotiveerd te houden. Ik zeg altijd maar zo: wil je iets veranderen, begin dan bij jezelf. Dus ook hiermee. Wat kun je doen als het om erkenning gaat:
 

• Wees oprecht en zeg niet zomaar iets. Loze praatjes of bekende opmerkingen als dat parkeren we even of daar komen we nog op terug, zijn dooddoeners en daar prik je zo doorheen.
• Wees specifiek, geef details en vertel wat het met je doet. Juist dat laatste maakt dat mensen erkenning voelen.
• Wacht niet te lang, anders verdwijnt het effect. Dat geldt zowel voor positieve als voor negatieve zaken.
• Denk erover na hoe je je erkenning uitdrukt. Per situatie kan dat anders zijn, denk aan passende woorden, een gebaar, een bloemetje of een beloning.

 
Het is eigenlijk helemaal niet moeilijk. Het probleem is meestal dat we zo met onszelf bezig zijn dat we de ander vergeten en dat we niet in de gaten hebben wat het effect van ons eigen gedrag is.