Spiegeltje, spiegeltje .....

Beleving van Fabia Hooykaas

Ik schrijf er al een poosje over, ons project aanspreekcultuur. Het is een nieuwe methodiek geworden met oude en nieuwe inzichten. Helaas hebben we nog geen passende naam gevonden maar met een middagje brainstormen laat zich dat wel oplossen.

Het gaat te ver om het hele traject hier te schetsen maar ik vind het wel leuk om zo af en toe wat met jullie te delen over onze inzichten en het pad wat we volgen.

We worden regelmatig gevraagd om bij organisaties feedback trainingen te geven. De trainingen zijn vaak bedoeld voor medewerkers die volgens het management of leidinggevenden beter feedback aan elkaar kunnen geven dan ze nu laten zien. Ze geven aan dat betere feedback beter rendement oplevert. Daar zijn we het helemaal mee eens.

Maar….. De trainingen die wij geven verlopen vaak volgens hetzelfde patroon. De medewerkers hebben eigenlijk geen zin in de training maar omdat er leuke werkvormen zijn doen ze toch mee. Onderhuids voelen ze dat het niet zoveel zoden aan de dijk gaat zetten want……

En dan komen de mitsen en maren. Enerzijds hebben die te maken met hun eigen overtuigingen, terecht want het is een hele klus om ermee aan de slag te gaan. Anderzijds hoor je terug dat het geen zin heeft want alles blijft bij het oude.

En dat is precies de kern van de zaak en daarom hebben wij het omgedraaid. In onze methodiek starten wij niet met de medewerkers, die worden echt niet vergeten, maar met de leidinggevenden. Daar zit volgens ons de kern van het creëren van een nieuwe of lees gewenste aanspreekcultuur. Medewerkers kijken altijd naar hun leidinggevende en management. Als leidinggevenden, vaak onbewust, niet de juiste signalen van openheid of veiligheid afgeven of niet goed communiceren dan zie je dat direct gespiegeld in het gedrag van de medewerkers.

Dus in onze methodiek is starten met het management en de leidinggevenden een randvoorwaarden geworden.