Beleving van Fabia Hooykaas
De situatie Onlangs werd er in de buurt van mijn huis een drukke kruising aangepast. Doordat er diverse wegen waren afgesloten moesten enorme vrachtwagens met zand af en aan rijden over ons kleine weggetje met zachte bermen. Samen met nog veel meer ander sluipverkeer dat elkaar probeerde te passeren. Het gevolg was dat overal de bermen kapot waren, kuilen ontstonden en het na regen enorm blubberig werden. Tot overmaat van ramp konden we er niet meer fatsoenlijk lopen. Mijn irritatie groeide met de dag en na weer al die blubber aan mijn schoenen, besloot ik te bellen met de gemeente.
De emotie versus de behandeling Een vriendelijke dame nam op en vroeg of ze wat voor mij kon doen. Ik zei mijn naam en begon te vertellen. Na mijn eerste zin over dat het zo’n vieze blubberige boel was, werd onderbroken met de vraag “wat is uw naam” wat mij direct de reactie ontlokte, die heb ik u net gezegd. Ik gaf nog een keer mijn naam en vervolgde mijn verhaal. Weer werd ik onderbroken met nu de vraag waar ik woonde. Waarop ik zei dat ik even mijn verhaal wilde doen. Nee, ik moest eerst mijn adres geven. Ik was al geïrriteerd door die vieze schoenen maar het werd erger doordat ik steeds werd onderbroken en ik maar niet goed kon vertellen wat er aan de hand was. Toen ik uiteindelijk aan mijn grootste ergernis toe kwam, de blubber waardoor je niet meer fatsoenlijk op de weg kon lopen, kreeg ik doodleuk te horen dat je daar ook niet hoefde te lopen. Dit was het kantelpunt. Als ik niet zelf al zoveel van dit soort casussen voorbij had horen komen, was ik boos geworden en hadden we geen leuk gesprek gehad. Ik zette mijn trainerspet op en vroeg of ze de melding had gemaakt. Ja, dat had ze, zei ze. Wil je voor mij even herhalen wat je hebt opgeschreven? Braaf werd het voorgelezen en dat gaf mij de ruimte om mijn punten te controleren en aan te vullen. Het probleem in de communicatie Het is maar een klein voorval maar het gesprek is wel een schoolvoorbeeld van waarom het zo vaak mis gaat. En waarom gesprekken vaak langer duren en moeizamer lopen dan nodig. Het was echt geen onwil of een mevrouw die op zoek was naar een lastig gesprek. Het gaat om heel wat anders. Ik gaf het al weg aan het begin, het draait om begrip. Is er sprake van emoties dan is het van belang dat je daar aandacht voor hebt en er ruimte voor laat om je gesprekspartner te laten ontluchten. Pas daarna kun je naar de inhoud. Laatst visualiseerde iemand dat. Als er sprake is van emoties hebt je een ballon in je hoofd. Die moet eerst leeglopen, dan pas is er in het hoofd weer ruimte om bijvoorbeeld na te denken over een oplossing, een advies of een “nee” te ontvangen. Erken de emotie van de ander We hebben van die standaard zinnetjes om mee te leven met iemand. Niets mis mee maar het is de manier waarop het wordt gezegd. Vaak begint het met ja met daarachter het zinnetje en dan voel je automatisch de toevoeging maar. Ik zal er een paar noemen.
Jouw eigen invloed Je hebt zelf invloed op dergelijke situaties. Begin door iets te constateren. Dat betekent de zin laten eindigen met een punt. Benoem de emotie of situatie feitelijk. Voorbeelden zijn:
Een herkenbare situatie, een herkenbaar gesprek. Het overkomt ons dagelijks want we zijn zo bezig met onze eigen agenda, onze eigen kennis en onze eigen behoefte dat zoiets simpels als even meeveren en echt begrip tonen in een gesprek een geheime vaardigheid is geworden. Anders gezegd het is een punt van aandacht geworden.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuteursFabia Hooykaas Archief
Maart 2021
|