Als een van de oorzaken zie ik dat er niet gewerkt wordt met een goede werkplanning. Een planning waarin duidelijk staat wat je doet, wanneer je het doet en hoe lang je erover doet. Want als je dat weet, weet je ook wat er wel en niet kan. Het praat tenslotte een stuk makkelijker als je overzicht hebt.

Een andere oorzaak is dat veel ondersteuners moeite hebben met “nee” zeggen. Het zit zo in hun persoonlijke systeem om te helpen dat bij hun de ja eerder komt dan de nee.

Een verhaal dat een goed gesprek waard is. Maar je hebt ook stiltes die je in een gesprek kunt laten vallen. Over die stiltes in een gesprek wil ik hier eens wat dieper ingaan.

Als er stiltes in een gesprek vallen, zijn die voor veel mensen lastig te hanteren. Als er stiltes vallen dan zie en hoor je hoe mensen stiltes als iets ongemakkelijks ervaren. Ze beginnen te ratelen in een behoefte om de stiltes op te vullen. Of geven nog een extra verduidelijking of stellen hun vraag nog eens maar dan op een andere manier. Helemaal niet nodig, want een stilte van vijf seconden laten vallen, is een zeer effectieve communicatiestrategie.